18 grudnia

* Vaclav Havel czy wyjście z wyjście Amerykanów z Iraku *  Dwa bardzo ważne fakty światowe. Czy wyjście nie jest warte całodziennych komentarzy? Czy ważna jest tylko wiadomość zła? W komentarzach żal, że nie mieliśmy swojego Havla. Nie mieliśmy swojego, zdeterminowanego intelektualisty. A Czesi nie mieli  swojej, zdeterminowanej klasy robotniczej. Niezwykłe w historii VH jest to, że powstało o nim tyle filmów w ostatnim dwudziestoleciu. Nasi opozycjoniści nie doczekali się takiego zainteresowania elit artystycznych. Zawsze coś  nas uwiera w biografiach współczesnych nam ludzi. Jak długo będzie żyła legenda Adama Michnika? Zadziwiające w tych wszystkich komentarzach, w sumie mikrych materiałach filmowych (pokazywano rosyjskie czołgi na lorach a samego VH), że nie pokazano żadnego materiału na którym byliby bracia Kaczyńscy i VH. Nigdy się nie spotkali czy też kolejny przykład manipulacji. Nie pokazano dłuższego wywiadu z VH przeprowadzonego przez polskie telewizje. To rzeczywiście niebywała mierność redakcji i redakcyjnej polityki mediów. Po raz kolejny żywią się cudzą śmiercią, polowaniem na wyhodowane przez siebie bażanty, tokowaniem wespół z politycznym lansem, a za życia niczego i nikogo ważnego nie dostrzegali. Co do Amerykanów i Iraku - śmierć dziennikarzy - temat dnia, a zakończenie wojny dziewięcioletniej - banał bezkrwawy, nie wart szerszego komentarza.

19 grudnia

Podczas dyskusji telewizyjnej, która mnie zaledwie musnęła, powrócił  zachwyt nad inteligenckim charakterem czeskiej rewolucji. Tym razem Piotr Semka zaplatał co żywo. Nikt nie zadaje sobie pytania, co by było, gdyby nie ten polski, chamski, ordynarny Sierpień. Czy możliwe byłyby te wszystkie aksamitne rewolucje, gdyby nie stan wojenny, i wcześniejszy festiwal Solidarności, gdyby nie solidarność Polaków aż do okrągłego stołu włącznie. I umiejętność porozumienia się w tamtych czasach. Odnoszę wrażenie, że PS - nie będąc w stanie podjąć takiej decyzji jak Vaclav Havel, decyzji dotyczącej przeciwstawienia władzy osobistego, obywatelskiego uporu i sprzeciwu, chce się na wszelki wypadek podlizać Nieboszczykowi, umniejszając rolę permanentnych, polskich sprzeciwów. I wybrzydzając na ich siermiężność i samodziałowość tej naszej rewolucji. Tych naszych rewolucji. 

Wczoraj wyszedłem z dyskusji w Muzeum Narodowym poświęconej programowi, scenariuszowi wystaw w przyszłym Muzeum Przełomów. Scenariusz jest byle jaki, pomysł na upamiętnienie szczecińskich niepokornych - żaden. Tyle posiedzeń i góra urodziła mysz. Mysz zestresowaną, nijaką, a do tego były pomysły na to żeby ekspozycja była krwawa. Bo to przyciągnie publiczność. Nie wychodzę z zasady ze spotkań, ale tym razem tylko dlatego, że mógłbym włączyć się do dyskusji. I z pełną premedytacją obrazić grono wiecznie zadowolonych z Lechem Karwowskim na czele. To dyrektor muzeum Narodowego w Szczecinie.

21 grudnia

Dlaczego Litwini nas nie lubią? Nie lubi się ludzi, których skrzywdziło. Nieboszczka litewska KPZR odebrała Polakom grunty i nie oddała. A Europa patrzy na tę jawna dyskryminację i nic. Takie zachowania państw powinny być ścigane z urzędu. Po drugie, mamy takie samo prawo do tej ziemi i do tej Litwy jak i Litwini. Jesteśmy tam od stuleci. Czy jesteśmy u siebie, a nie na obcej, skolonizowanej ziemi. Polacy zawsze zbyt wysoko, czasem ponad wszelką miarę i potrzebę zadzierali szaraczkowe nosy, ale to oni tłukli Moskala, a w 1939 Litwini denuncjowali polskich żołnierzy Rosjanom.Zadry są i będą. Powinniśmy wyedukować porządnie litewskich Polaków  i tyle. A litewskim Polakom wyraźnie powiedzieć, że orzeł w koronie nie zastąpi dobrej matury i nikt już na Litwę nie ruszy z odsieczą.

23 grudnia

To materiał z forum TVN24; dowcip - nie zawsze musi być słuszny - ale dobry. 

24 grudnia

Wesołych świąt !. Wigilia pracująca; szczęśliwe odnalezienie lutownicy i lutowanie światełek; kupowanie światełek niepotrzebne; Kwiaty dla Ewy; Deszcz. życzenia dla rodziny z Ostrowi.Ciekaw jestem śledzi i prawdziwego norweskiego dorsza w jarzynach. Paprykarz się udał.

Oto dzisiejsze menu

śledzie z bakaliami (morele, śliwki wędzone, figi) i słodką niemiecką musztardą, tradycyjne z cebulą oraz nowość z  wędzoną makrelą. Trzy rodzaje.

Wspomniany dorsz w jarzynach zapiekany, bez podsmażania, na zimno.

Kompot z suszu.

Karp w galarecie.

Karp smażony, wcześniej marynowany w cebuli.

Pierogi z kapustą i grzybami na oleju lnianym. Ludwika zagniotła samodzielnie ciasto.

Diablotki z jak wyżej.

Barszcz czerwony czysty, do popicia.

Chrzan i ćwikła.

Sałatka warzywno - marynatowa.

Ciasta - makowiec, keks, piernik i dwa serniki - jeden bez rodzynek dla Ludwiki, bo nie lubi.

Zobaczymy co z kutią, jak dziś nie będzie, to  na Nowy Rok.

Zbyt mało czasu i nie będzie planowanej ryby faszerowanej oraz okoni marynowanych  w occie. Do realizacji za tydzień.

Wszyscy wykąpani, zasiądziemy koło 17.00 do kolacji. Jeszcze trzeba się ubrać. Choinka ustrojona - upolowana przez Stanisława. Drzwi umyte, Tereska jak zwykle zajęta łazienką.

I Ewa ma imieniny, są kwiaty i różności.

Czekamy na prezenty. Dziękować Bogu, że zawsze, co roku, to mamy. Wesołych świąt.